In un dio, quum la stim iuxti ta fonto, veniim ad la paupra mulier, qua la quezim, ut la daram ad la bibe. "Valdi libenti, mea bon," dicim el bel puel. Ac el actuti lavim sua hirnel e haustim aquo in el purisim' loc dil font ac adportim ad el mulier, omnum' subtenenti el hirnel, ut el mulier potestam bibe plus oportuni. Quum el bon mulier tranquilizim sua sitio, la dicim ad el puel: "Tu-st tali bel, tali bon e tali honest, ut mi deb face ad tu donin" (nam ho-to stim sagiso, qua sumptim supri su el formo di paupra paga mulier, vidiel, quali granda stom el lenes di ho-ta iun puel). "Me fac ad tu donin," continuim el sagiso, "ut apud omna lex, ie qua tu dicom, es tua or esitom au flor au car lapid."
No comments:
Post a Comment